تا وقتی در پی بخت و اقبالی
اما خود مهیای خوشبختی نشده‌ای
آن چه می‌خواهی از آن تو نخواهد شد.
تا وقتی بر آن چه از کف داده ای، می‌مویی
مقصدی برای خود داری و خستگی ناپذیز می‌پویی
نخواهی دانست، آرامش چیست.

تنها آن زمان که از آرزو چشم برمی بندی
دیگر تو را نه هدفی است و نه خواهشی
ودیگر بخت را به نام نمی‌خوانی
نه دلت
که جانت نیز می‌آرامد

(هرمان هسه/ترجمه علی عبد الهی)
صفحه فیس بوک