شما چرا این‌قدر کم‌حرف‌اید؟

- من کم‌حرف نیستم. برعکس خیلی هم پر‌حرفم. پیوسته حرف می‌زنم، با خودم، در درون خودم. اما این‌ها نمی‌گذارند حرفم را بزنم. این‌ها راستی پرحرف‌اند.هر جمله‌ای را سه بار تکرار می‌کنند و هر چیزی که می‌خواهند بگویند، با

سه جمله‌ی متفاوت می‌گویند. به راستی پرحرف‌اند. آدمی را به وحشت می‌اندازند. چیزی می‌پرسند و همین که می‌خواهم پاسخشان را بگویم، آن‌ها حرفشان را ادامه می‌دهند، و من از گفتن منصرف می‌شوم. بعد می‌گویند تو عبوس و کم‌حرفی. مگر حرف زدن در این محیط امکان دارد؟ به علاوه، آن قدر چرند و مبتذل می‌گویند که می‌ترسم سخنان من هم، از همان قبیل باشد. آن وقت ترجیح می‌دهم سکوت کنم.

" یادداشت‌های شهر شلوغ - فریدون تنکابنی "